Het andere KLM Open

De sponsor

Ze werken alle drie als ‘brand manager events’ bij KLM. Daarmee zijn (v.l.n.r. op de foto) Odette, Christianne en Anouk verantwoordelijk voor de KLM-evenementen in de Nederlandse markt: “We organiseren bijvoorbeeld ook loyalty events voor onze frequent flyers en de marathons in Curaçao en Amsterdam. Omdat het hier op The Dutch om een groot toernooi gaat, proberen we het KLM Open voor zoveel mogelijk mensen aantrekkelijk te maken; van corporate relaties en Flying Blue-deelnemers, tot leveranciers en geïnteresseerden in onze seminars. Daarnaast zijn we ook zichtbaar met onze hostessen, bestaande uit een pr-team en cabinepersoneel. Ongeveer vijftig dames per dag. Ja, zo hebben we inderdaad veel blauw op straat. Belangrijk is dat we veel lol met ons team hebben. Wij noemen onszelf de ‘event tijgers’, haha. Hoewel… moeten we dat niet intern houden? We logeren samen in een hotel in het pittoreske Averingen. Heel gezellig. Humor is belangrijk bij dit werk, maar we halen ook veel energie uit het feit dat alles nieuw is. Een nieuwe baan, een nieuwe partner (ING Private Banking), een nieuwe cateraar (Vermaat Partyservice) en zelfs een nieuwe biersponsor (Heineken). We zijn dus bewust op zoek naar de vernieuwing , verjonging en proberen innovatief te zijn. Beat The Pro is daar een mooi voorbeeld van. Dit is dus eigenlijk een soort KLM Open 2.0. Natuurlijk is het dan extra leuk als de Nederlanders het goed doen. Wanneer we naast Joost ook Max Verstappen gaan sponsoren? Goed idee! Onze KLM buggy’s zijn in ieder geval al het snelste van allemaal!”

De scoreborddrager

Jacco, lid van de Hooge Rotterdamsche, is al een aantal jaren NGF-vrijwilliger en heeft in die rol al veel topevenementen van dichtbij gezien. Dit jaar heeft hij de mazzel om op donderdag met de flight van Joost Luiten mee te lopen. Als trotse drager van het scorebord: “Zeker na zijn prestatie gisteren, is dat natuurlijk extra bijzonder. Het is gaaf om te zien dat Joost nu eindelijk ook zijn putten op orde heeft, want dat was de laatste tijd een aandachtspuntje. Ja, ik besef me dat er vandaag ook meer ogen op mij gericht zijn. Het is soms wel zwaar werk, zeker met deze temperaturen. Ik moet in ieder geval goed drinken. En opletten dat ik op de juiste plekken sta. Laat ik het zo zeggen; als ik niets van de caddies hoor, dan doe ik het goed. Het maakt mij persoonlijk niets uit of ik na afloop een balletje of een handschoentje krijg. Ik vind het al prima als ze vooraf en na afloop een hand schudden. Sommige spelers bedanken je nadrukkelijk en dat is altijd fijn om te horen. Aan het eind van de dag drinken we dan met alle vrijwilligers gezellig een biertje. Dat hoort er natuurlijk ook bij.”

De parkeerwacht

In tegenstelling tot de vrijwilligers op het KLM Open, staat Michel als verkeersregelaar in Spijk omdat het zijn werk is. Dat doet hij al vijf jaar: “Moet wel een stukje rijden, want ik woon net onder Zwolle. Ik moest om drie uur mijn bed uit om hier om half zes te beginnen. Tot vanavond een uur of vijf. Als het goed is, wordt ik straks even afgetikt zodat ik een botterhammetje kan eten. We doen ook sport- en muziekevenementen, wegwerkzaamheden. Er zijn weinig verschillen met het KLM Open. Mensen zijn overal hetzelfde. De bezoekers hier zijn hooguit iets vriendelijker. Het is wat gemoedelijker. Ik probeer in alle omstandigheden rustig en beleefd te blijven. De dag is geslaagd als iedereen weer tevreden naar huis is gereden. De stof hier op de parkeerplaats neem ik op de koop toe. Dat hoort er een beetje bij. Misschien moeten we er een carwash naast zetten, dan kunnen we dit weekend nog een mooi zakcentje bijverdienen, haha!”

De docent

Geert is sinds vier jaar PGA teaching professional op de Sallandsche en geeft al veertien jaar les. Dit is zijn vierde of vijfde jaar als medewerker van De Golf Academie tijdens het KLM Open: “Ja, het exacte aantal weet ik eigenlijk niet meer zo goed. Waarom ik hieraan meedoe en niet naar de spelers ga kijken? Ik heb een verbintenis met de golfopleiding en ben zelf ook examinator voor professionals in opleiding. Het is altijd leuk als je het product ‘golf’ kunt promoten; mensen enthousiast maken voor het spel en collega’s enthousiasmeren voor het lesgeven. We zijn hier met twaalf pro’s, waaronder acht cursisten. Vorig jaar hebben we in vier dagen 1200 mensen een gratis les gegeven. Donderdag zijn er veel omwonenden langs geweest. Zij hadden een vrijkaartje ontvangen en kwamen hier spontaan aanwaaien. We krijgen ook best veel ouders die hun kinderen hiernaast bij de RAAK!-activiteiten hebben gedropt. Bij beginners gaat het vooral om succesbeleving. Na afloop krijgt iedereen een boekje uit het stappenplan mee. Desgewenst verwijzen we de deelnemers naar een golfschool in de buurt. Ik hoop dat iedereen na een bezoek aan De Golf Academie met het golfvirus besmet is geraakt.”

De chef

In ‘backstage’ ruimte van KLM’s Albatros lounge, treffen we Emiel, chefkok bij Vermaat Partyservice. Eigenlijk willen we hem helemaal niet storen, want in deze tijdelijke keuken wordt – het is negen uur ’s ochtends – al hard gewerkt aan de preparatie van de lunch: “Dit is de eerste keer dat we op een golfevent staan en pakken meteen groot uit. Op vijf locaties hebben we een keuken. We werken hier met een brigade van negen koks en in totaal met ongeveer vijftig collega’s. Op deze plek ontvangen we ongeveer duizend man per dag. Die geven we een ontbijt, een lunch en vanmiddag allemaal lekkere, kleine gerechtjes. Het eten komt uit de oplegger die achter de tent staat, waar we alles op 4 graden houden. De bitterballen komen natuurlijk uit de vriezer. Daar gaan er op een dag zo’n 1600 van doorheen. En een kleine 90 tot 100 kilo friet. Wat ons van de concurrentie onderscheidt, is een stukje creativiteit en de manier waarop wij met de gasten omgaan. Ik kan geen groter compliment krijgen dan dat er iemand op mij afloopt en zegt: ‘Chef, ik heb heerlijk gegeten.’ Na zo’n lange dag heb ik weinig puf om nog naar het golf te kijken. Dan rijd ik toch het liefst naar huis. Want morgenochtend gaat om half zes de wekker weer.”

De sterke arm

Erik werkt als Operationeel Expert bij het basisteam De Waarden, met een mix van collega’s uit Zuid-Holland Zuid: “De politie is begin dit jaar samen met alle betrokken partners met de voorbereidingen begonnen. Gisteren was de eerste dag en daar kunnen we heel tevreden over zijn. Je loopt altijd tegen kleine zaken aan, maar die zijn altijd ad-hoc op te lossen. Dan hebben we het over het verschuiven van verkeersstromen of over het verplaatsen van de bebording. De druk voor ons ligt op mobiliteit. Als we kijken naar de openbare orde, dan zien we dat de beveiliging de zaken voortreffelijk oppakt. Nou is dit natuurlijk niet bepaald een evenement waarbij we grote verstoringen verwachten. Persoonlijk ben ik best nieuwsgierig om even naar het golf te kijken, maar in dit uniform heb ik gewoon een taak. En die taak ligt voor ons op de buitenste ring. Wij komen pas op het terrein als er een incident gebeurt wat de organisatie en beveiliging niet aankan. Ik hoop persoonlijk op een mooi evenement zonder letsel. Geen gekke dingen, blije gezichten, iedereen tevreden.”

De meer-dan-bardame

Even maken we de fout om haar een ‘bardame’ te noemen, want we worden terecht door Stephanie gecorrigeerd met de aanvulling dat zij eindverantwoordelijk voor alle horeca in het statige clubhuis is: “Ik werk al bijna twee jaar bij The Dutch. In februari zijn we voor het eerst over onze rol tijdens het KLM Open gaan praten, twee maanden geleden maakten we de eerste inkoop- en bezettingsplanning. We zijn deze dagen van zeven tot heel laat open voor leden en hun gasten. Natuurlijk zijn er piekmomenten waar we geen rekening mee kunnen houden, bijvoorbeeld wanneer Joost klaar is met spelen. Ik voel me een soort ‘vliegende keep’, heb weinig pauzes, maar gelukkig hangt hier een tv zodat ik af en een beetje kan spieken naar wat er in de baan gebeurt. Hoeveel bier hier op een dag doorheen gaan? We hebben gemiddeld vijfhonderd gasten per dag. Laten we zeggen dat de helft daarvan graag een pilsje drinkt, maal twee of drie glazen, dan hebben we het toch al gauw over zo’n zes- tot zevenhonderd biertjes.”

De deurmeneer

Patrick is één van de 21 beveiligers bij firma Crowd Support. Een beveiliger zoals je je een beveiliger voorstelt; beetje norsig en stuurs, maar uiterst beleefd en voorkomend. Een spierbundel met een ‘oortje’. Strak in het pak. Hier kom je niet zomaar voorbij als je het clubhuis in wil. “Ik heb gisteren zo’n beetje overal gestaan. Vandaag van zeven tot zes bij de ingang van het clubhuis. Mensen zonder accreditatie willen zich hier wel eens naar binnen praten, maar ‘nee’ is ‘nee’ en ‘ja’ is ‘ja’. Gelukkig zijn de meeste Nederlanders heel beleefd. Ik heb nog niet hoeven op te treden en voel me meer een hospitality gastheer dan een beveiliger. Of dit het saaiste baantje van het KLM Open is? Nou, ik ken weinig andere beroepen waarbij je tijdens je werk wordt geïnterviewd.”

De bottenkraker

Vrijwel iedere bezoeker zal ‘m direct na het promodorp naast het oude clubhuis hebben zien staan; de opvallende, blauwe Fysio-truck van de European Tour. Binnen treffen de Daryl Coyne, die als chiropractor samen met een team van fysio’s, osteopaten en therapeuten de golfers – letterlijk – onderhanden neemt: “We beginnen anderhalf uur voor de eerste afslag en iedere speler kan hier zonder afspraak tot het einde van de dag naar binnen lopen. Dus werken we zo’n beetje van zes tot acht. De meest voorkomende klachten betreffen de onderrug. Maar ook polsblessures; door de vele bewegingen die moeten worden herhaald en de krachten die daarbij vrijkomen. We zijn ongeveer driekwart in het seizoen dus zie je dat spelers sneller vermoeid beginnen te raken. Iedereen is ergens naar op jacht; een goed resultaat, een plek in de top-15 of top-60, het behouden van de kaart. Zeventien tot achttien behandelingen per dag zijn daarom geen uitzondering. Uiteraard zijn we voorbereid op medische gevallen. Ja, ook op insectenbeten, maar je zult begrijpen dat we niet op individuele gevallen in mogen gaan. Wat ik wel kan zeggen, is dat de spelers uitermate tevreden over de baan en de organisatie zijn. Ik heb ook in Zandvoort en Hilversum gewerkt en kom steeds met plezier naar Nederland. Dit is altijd een van de betere weken.”

De ballenman

De ‘ochtendshift’ is in de baan, dus ligt de range er verlaten bij. Dat duurt maar even want straks arriveren de mannen die later afslaan. Een goed moment om even met Eddy te praten over zijn job als ‘vrijwilliger driving range’. “Om het simpel te zeggen, moeten we zorgen dat de ballen klaarliggen. Hier en bij de chipping greens. Ook het rapen van de ballen hoort bij onze taak. We beginnen al om half zes, om elf uur word ik afgelost. Het is best behoorlijk buffelen. Nee, er is nauwelijks contact met de spelers. Dat staat ook zo in onze instructie. Ik golf zelf in Leidschendam. Het is fantastisch om van heel dichtbij te kunnen zien hoe deze topspelers slaan. Vooral de ontspanning en de souplesse bij de slagen vind ik prachtig om naar te kijken. En hun fanatisme. Zo zag ik bijvoorbeeld Tommy Fleetwood om half acht al inslaan, maar na zijn ronde stond hij hier weer uren op de range. Het lijkt ver, die 250 meter, maar ik zie regelmatig ballen tegen het net belanden. Het zou mij niet verbazen als ze er soms ook overheen gaan. Trouwens post ik zo nu en dan ook wat berichten en filmpjes via mijn Twitter-account @EddyLieferink. Moet je eens kijken hoe goed ik de swing van Joost heb kunnen filmen!”

De dames van de broodjes

We treffen Margriet helemaal achteraan bij Hole 16. Daar staat zij samen met Ingeborg en Gioya in de foodtruck van Icoon: “Wij verkopen Coonbroodjes. Dat zijn broodjes in de vorm van een ijshoorntje. Daar gaat het beleg dan in. We hebben drie verschillende soorten beleg en twee verschillende broodjes. Het idee is van Ingeborg, mijn tante. Het is echt een lunchproduct. Voor de frieten en de hamburgers moet je in The Village zijn. We staan voor het eerst op een golfbaan. Natuurlijk willen we een mooie omzet draaien, maar hopen vooral dat de bezoekers onze broodjes lekker vinden. Hoeveel wij er minimaal willen verkopen om tevreden op het KLM Open terug te kunnen kijken? Dan heb je het toch wel over zo’n 350 broodjes per dag.”

De marshal bij de Volvo

Rob heeft twee dagen ‘dienst’ zoals hij het zelf noemt. Als marshal bij de tee van hole 16, een par 3 waar hij op dit moment de dankbare taak heeft om een touw opzij te houden zodra de Pro’s passeren. We horen Rob er niet over klagen: “Wij hebben als Weesper golfvereniging één hole geadopteerd. Per dagdeel zijn we met z’n tienen. We hoeven gelukkig niet steeds op dezelfde plaats te staan. Ik heb handicap 44, maar het is lastig om hier iets te leren. Het is wel inspirerend om te zien. Heel dichtbij de vlag komen ze tot nu toe nog niet, want het is een erg glooiende green. Degene die een hole-in-one slaat, krijgt deze Volvo. Geen idee wat er gebeurt als die ace ook daadwerkelijk valt. Ik neem aan dat iemand dan de dealer even belt, haha. De sfeer vind ik nu al prachtig en hoop natuurlijk dat er een Nederlander wint.”

De koffiedame en haar kar

We blijven nog even bij de zestiende. Katja is 23 en staat er twee dagen met haar koffiekar. Of eigenlijk de koffiekar van Gijs, maar die is net even een blokje om. Het is half twee en opvallend rustig bij Katja: “Tot een uurtje of twaalf was het oké, maar nu is het echt te heet voor koffie. Misschien komen de mensen straks weer, als ze even in een dipje zitten. Het idee van deze koffiebar komt van Gijs, opgedaan tijdens een reis in Australië. In die tijd waren er nog helemaal geen foodtrucks in Nederland. Hij heeft ook een website: Koffiekar.nl. Naast een bus, een oude Italiaanse Fiat verkoopt hij ook koffie vanaf een fiets. Zelf ben ik voor het eerst op een golfbaan. De kleding van de meeste bezoekers vind ik echt heel lelijk. Die riemen en die broeken, dat kan echt niet meer. Het ziet er heel Amerikaans uit. De professionals lopen er al iets sjieker bij. Het is goed dat we er zijn. Gijs ziet het vooral als een experiment. Gelukkig hebben we hier een publiek dat het verschil tussen een cappuccino en een latte kent.”

De promotiemeisjes

Net als ze even rustig willen uitpuffen in het Crew Café, spreken we Marit en Kayleigh, de niet te missen promotiemeiden van American Express aan: “We staan bij de stand en lopen rond. Mensen spreken ons aan omdat ze onze jurk leuk vinden. Wij hoeven niemand een kaart aan te smeren, hoor. We verwijzen de bezoekers alleen naar de stand. Sommige mensen hebben al een American Express kaart, maar weten niet dat zij daarmee toegang hebben tot het speciale deck bij hole 16. We staan hier dus meer voor de ‘leuk’. Ja, het is eerste keer dat wij bij een golftoernooi zijn. We vinden het grappig dat iedereen hier op elkaar lijkt. De meeste mensen reageren leuk. Veel willen met ons op de foto. Sommigen willen grappig doen en komen met opmerkingen waarvan ze denken dat het heel origineel is. ‘Oh, jij bent zeker veel geld waard’. Dat soort dingen. Ze zitten ook veel aan ons. Ik snap niet waarom ze denken dat dit zomaar kan. Vanochtend kneep er bijvoorbeeld iemand in mijn kuit. Dat was toch minder leuk. Of we dit vier dagen volhouden? We zullen wel moeten, haha! Trouwens, we willen nog wel even in zo’n karretje rijden. Kun jij dat niet voor ons regelen?