“Golfclub werd fijne vlucht van leegte thuis”

"Golf heeft voor mij bevrijding betekend. Niet toen ik in 1974 begon, op de net geopende club van Spaarnwoude. Toen was ik gewoon meteen verliefd op de sport. Mijn vriend Ben en ik waren echte sportgekken en keken naar golf op de BBC met de legendarische oud-golfer en commentator Peter Alliss. We wilden het zelf een keer proberen, huurden een setje en gingen de baan in. Dat kon toen gewoon. In het begin misten we de ballen natuurlijk maar bij de eerste goede slag, was het raak. Ik heb mijn GVB gehaald en veel gespeeld. Toen kocht je geen greenfee voor een ronde maar dagkaarten. Zelfs voor prachtige banen als De Pan, de Kennemer en Eindhovensche. Ik heb op De Pan eens 43 holes op een dag gespeeld! Naast golf speelde ik fanatiek tafeltennis en 1989 was voor mij een topjaar: ik werd kampioen van de tafeltennisclub, kampioen van Spaarnwoude en met mijn film Hotdogs on a sunny day – ik was lid van een amateurfilmclub – won ik ook een hoofdprijs. Maar het werd te druk met al die hobby’s, naast het runnen van onze dierenspeciaalzaak."

"In 1990 stopte ik met golfen. Degene aan wie ik te danken heb dat ik weer op de golfbaan sta, is Marijcke. Ik ontmoette haar als vriendin van mijn zus, ze bood me een slaapplaats aan toen mijn huwelijk strandde en ik ben nooit meer weggegaan. De liefde ontstond vanzelf, we versterkten elkaar. Het klikte ook voor honderd procent met haar twee zoons voor wie ik een vader ben geworden en die mijn achternaam dragen. In 2001 trouwden we. Mede door onze verhuizing was het lastig om tafeltennis te blijven spelen en ik verruilde het voor handboogschieten, een geweldige sport met veel raakvlakken met golf. Beide een gevecht met jezelf. Toevallig golfden twee vrienden die ik kende van het handboogschieten, bij de Noordhollandse Golfclub. Marijcke drong er bij mij steeds op aan ook lid te worden. Ze gunde me dat. Maar ik was bang me er te veel in te verliezen want ik wist hoe leuk ik het spelletje vond."

"Zes weken voor haar dood stond Marijcke, op 1 juni, met een grote glimlach op haar gezicht voor me met een envelop. Vanaf nu ben je lid van de golfclub, zei ze. Ze had vier jaar eerder de diagnose uitgezaaide borstkanker gekregen. Gelukkig hebben we in de tijd van haar ziekte, zelfs tot het einde, nog een relatief goed leven kunnen leiden maar begin juli 2018 was het einde daar; ze is in haar slaap overleden. Het huis was opeens leeg en stil, ik was alleen. De golfclub werd een fijne vlucht. Een bevrijding, van de leegte thuis. De Noordhollandse is een gezellige, sociale club met veel evenementen en toernooitjes. Ik heb les genomen en ben er minimaal vier keer per week te vinden. Ik voel me erg gesteund door alle leuke mensen die ik heb leren kennen en met wie ik af en toe ook mijn verdriet heb kunnen delen. Marijcke zal het zo voor ogen hebben gehad."